Zie je ze?
Ken je ze?
Hoor je ze?
Vast wel, maar zie of ken je ze ook echt? Die mensen die overal aanwezig zijn, je hoort ze overal, ze doen ook alles gelijk goed (althans dat vertellen ze heel graag) en iedereen mag daar dan ook gelijk van meegenieten. Die bedoel ik nou niet!
Juist de tegenovergestelde: harde uitstekende werkers die toch wel dat stapje extra doen. Die je als eerste vraagt om iets voor je te doen, die loyaal zijn, die het prima vinden als een ander met de eer strijkt waar zij zo hard voor werken. Maar dan vraag ik me af of ze het wel echt zo prima vinden. Ik denk namelijk eerder dat ze niet graag in het middelpunt staan en datgene wat ze doen de normaalste zaak van de wereld is. Dat doet iedereen toch?! En juist aan die mensen gaan de extra kansen makkelijk voorbij….niet omdat ze niet goed genoeg zijn, nee joh juist omdat ze niet hard genoeg roepen.
Dan is het natuurlijk heel makkelijk om te zeggen dat men juist meer van zichzelf moet laten zien en horen, want dan kunnen we ook aan de harde stille werkers/vrienden denken. Blijft men dan juist wie ze graag zijn? Ik vraag het me af, juist die kwaliteiten die we zo waarderen kunnen dan wel eens veranderen.
Dus laten we de zaken omdraaien door niet meer alleen te denken en kijken naar de luidruchtige figuren, maar ook eens te kijken wie je in je omgeving hebt die je niet hoort, maar waar je wel als eerste naar toe moet stappen.
Hoe denk jij erover? Reageer en inspireer!