Hoe laat je nou iets los? Met een stuk touw is dat eigenlijk heel eenvoudig. Je handen er vanaf trekken en klaar!
Maar kan dat ook zo eenvoudig als we het over mensen hebben? Een relatie die niet lekker loopt, een dierbare die er niet meer is, een baan die veel zekerheid en ook veel ongeluk geeft, het verleden waar je graag los van wilt komen om verder te gaan, vriendschappen waar je te veel energie aan moet geven……
Op het moment dat je gevoel en je hart hier een rol in spelen, wordt het erg lastig. Die baan waar je ongelukkig van wordt, geeft wel veel zekerheid en houvast, kan je die zomaar loslaten? Vandaag de dag is het beter om te gaan voor zekerheid en stabiliteit, maar werkt die keuze dan wel?
Het verleden wat je constant met je meedraagt, wat je gevormd heeft tot wat je nu bent. Veel goeds neem je mee, maar ongetwijfeld ook zaken die je beter los kan laten. Maar hoe laat je dat deel van jezelf los? Ervoor wegrennen gaat niet…Je neemt jezelf altijd met je mee!
Die vriendschap waar je elke keer tegenop ziet om weer iets af te spreken, laat je die zomaar los? Je kent elkaar misschien al jaren en hebt heel veel mooie herinneringen. Wil je die zomaar kapot maken door gewoon weg te lopen? Of wat denk je van die persoon die enorm veel voor je betekent op het gebied van liefde, waar je je thuis voelt? Moet je die zomaar niet meer willen zien? Want ja hij/zij heeft zo zijn/haar gebreken, maar juist op de momenten dat je ze nodig hebt verrassen ze je!
Geen contact meer, niet meer afspreken, niet meer zien…..is dat dé manier? Dat kan zijn, maar tja als ik dan denk aan de dierbaren die niet meer in ons midden zijn, die ik dus niet meer kan zien of spreken, die kan ik ook lang niet altijd loslaten. Sterker nog: soms mis ik die juist veel meer, omdat ik ze nooit meer kan zien.
Hoe doe je dat dan? Loslaten, het klinkt zo makkelijk. Het is ook een heel eenvoudig advies wat mensen je dan kunnen geven, maar hoe moeilijk kan iets eenvoudigs zijn?
Je gevoel en je hart uitzetten, ik zou willen dat ik die knop kon vinden om vervolgens in- of uit te schakelen wanneer dat mij het beste uitkomt!
Waar zit die knop?
Reageer en Inspireer
Mooi stukje Sas. Er zit zoveel in je verhaal waar ik momenteel tegenaan ben gelopen de laatste weken.
Hoi Edgar,
Loslaten lijkt mij erg lastig om te doen. Vooral als we te maken hebben met emoties en gevoelens. Mensen vertellen je vaak heel makkelijk dat je beter kan loslaten en je er niet te druk over moet maken, maar tja hoe je dat dan het beste kan doen….? Succes met jouw proces van loslaten en als je met ons kan delen waar die knop zit, lezen we dat graag!
Hoi Saskia,
Het helpt mij nog weleens om iets op te schrijven om het los te kunnen laten. Als het iets simpels is als een to-do lijstje wat in mijn hoofd blijft hangen, is dat vaak erg effectief: alles wat op het lijstje staat, is uit mijn hoofd. Als het op iemand gericht is, helpt het nog weleens om een brief of mail te schrijven (die niet per sé verstuurd hoeft te worden, als dat al mogelijk is). En misschien helpt het besef dat loslaten vaak in beetjes gaat en niet ineens.
Mooi advies Kim, dank je wel!
Hi Saskia,
Loslaten is nu eenvoudig voor mij.
Lees mijn boek: Doe wat je wil?!
Daar staan een aantal opties in. Het begint met een keuze en de verantwoordelijkheid dragen van die keuze. Wil je je laten leiden door je geschiedenis (of wat daar is gebeurd), of…. wil je een eigen leven?
That’s the question…
Hartelijke groet,
Spencer
Beste Spencer,
Altijd fijn om te lezen dat loslaten voor mensen eenvoudig kan zijn. Dit geldt helaas niet voor iedereen. Je toevoeging vind ik voor juist die mensen een mooie eye-opener!
dag Saskia, ik dacht wat als ik het omdraai die vraag: waarom heb ik de neiging om me aan mensen, dieren, dingen, etc vast te houden? wat is het vasthouden? Is dat liefde voor….met liefde is niks mis toch ? is het een angst om iets kwijt te raken en nooit meer terug te krijgen? ken je het verhaal van die jongen op het strand. hij verwonderde zich over de ruimte en de schoonheid van dit alles dag in dag uit. plots bedacht hij dat hij dit niet kwijt wilde raken aan iets of iemand. de angst en het ego nam de overhand i.p.v. de liefde en het hart. hij trok een grote cirkel en besloot dat alles daarbinnen alleen van hem was, verboden gebied voor de ander. maar daarmee besefte hij niet dat alles daarbuiten niet meer aan hem toebehoorde en had hij met zijn daad juist veel meer verloren. succes!
Hoi Joke,
Het omdraaien van de manier van kijken. Een prachtig gedachtengoed! Ik denk voor meerdere lezers een houvast om te gaan loslaten. Dank je wel
hoi
als coach en counselor help ik regelmatig mensen die hier ook tegenaan lopen, je kunt leren welke manier de jouwe is om dat los te laten wat jij wilt. ik vind het daarbij belangrijk dat je komt tot een manier die bij je past, die de ‘jouwe’ is.
meestal liggen er nogal wat lagen onder dat ‘moeite met loslaten verhaal’. mocht je meer willen weten dan hoor ik je graag.
warme groet!
Hoi,
Inderdaad is de manier van loslaten voor een ieder weer anders. Ik ben erg blij dat je dit vermeld hier, want net als met eigenlijk alles in het leven doen we ook loslaten op onze eigen manier. Wie is een ander om te zeggen op welke manier en op welk tempo je dat doet!
Iets loslaten impliceert dat je je ergens aan vasthoudt en dat ist vrijwel altijd iets uit het verleden. Je leeft dan in het verleden inplaats van in het Nu.
Wat je in het verleden gediend heeft, hoeft je niet nu te helpen. Wat denk je dat het “vasthouden” je nu oplevert? Wil je iets vermijden? Hoe prettig is het om slachtoffer te zijn? Ben je nu niet iemand anders dan “toen”?
Die vragen kunnen helpen om uit te vinden wat je NU wilt voelen en zijn en daarmee dat verleden te laten rusten, voorzover het je geen kracht en plezier geeft.
Hoi Sarkia,
ik keek nog eens naar je tekst.
Eigenlijk geef je al het antwoord:
Dat wat je ervan weerhoudt om verder te kunnen gaan moet je loslaten.
Als je leeft volgens de TAO, dan ga je mee met de natuurlijke wetten.
de wetten van de seizoenen bijvoorbeeld.
de lente kan niets doen om de zomer tegen te houden, en de zomer kan er ook niets tegen doen om de herfst uit te stellen en te ontkennen. enz. enz.
Je spreekt over een aantal verschillende zaken, maar de essentie is toch;
dat waar je last van hebt en je tegenhoud om verder te gaan, op de natuurlijke manier, dat moet je loslaten.
en loslaten kan best wel op een liefdevolle manier.
Als het gaat om iemand die uit je leven is verdwenen dan kan je het doen met een passend ritueel, een eerbetoon vol respect en dankbaarheid.
zo krijgen de dingen een juiste plek.
als het gaat om iemand die nog in de picture is maar waar je een grote twijfel bij hebt, dan is het jouw beslissing om daar een respectvol en waardig afscheid van te nemen. Mocht die persoon jou daar later toch nog op aanspreken, voel je dan in het geheel niet aangevallen. Reageer altijd op een waardige en respectvolle manier, wees toch dankbaar voor al de mooie dingen die men je ooit heeft gebracht. Spreek dat ook uit naar die persoon.
Wees altijd eerlijk en verontschuldig je als bang bent dat je iets zegt of doet dat misschien de ander kwetst, geef aan dat het niet jouw intentie is om zo te handelen.
Kies je woorden met uiterste zogvulidigheid
wees liefdevol
wees respectvol
handel altijd vanuit je hart
denk nooit voor de ander, slexhts voor jezelf en hoe jezelf behandeld wil worden
en veroordeel niet
Ieder en alles gaat zijn eigen weg en heeft zijn eigen pad te volgen.
Als niemand daarbij met opzet wordt beschadigd dan is het oprecht en rechtvaardig en kan men er vrede mee hebben.
Vraag jezelf altijd af bij alles;
vind ik dit rechtvaardig ?
groeten
Joke
Hoi Joke,
Wow dank je wel ook voor deze aanvulling. Heb het wel een paar keer moeten lezen 😉
Groet,
Sasdive
Beste Denis,
Om in het nu te kunnen leven lijkt het mij goed om je verleden een plekje gegeven te hebben. En wat als dat nog niet is gelukt? Ben je dan een slachtoffer? Ik denk namelijk van niet! Wat in het verleden gediend heeft hoeft nu niet te helpen? Alles wat je meemaakt maakt wie je Nu bent! Dus ook voor het loslaten geldt dat je dat kan en gaat doen als je Nu zover is om het de juiste plaats te geven?
Ben benieuwd hoe je hier tegen aan kijkt.
Groet,
Sasdive
Hoi Saskia, zoals anderen ook hebben gezegd is voor iedereen loslaten natuurlijk weer wat anders. Interessant vind ik ook wat Ali Hiemstra over onze overtuigingen schrijft. Vaak willen mensen iets “loslaten” wanneer het ze in het nu “hindert”. Soms, vaak, komt dat omdat we een ervaring in/uit het verleden hebben gekleurd met een gevoel dat we als onaangenaam ervaren. Het doet er niet toe of dat gevoel nu echt van ons is, of dat we geleerd hebben dat er op te plakken – het is er.
Soms helpt het om dat verleden dan te onderzoeken, er vrede mee te sluiten, het een plekje te geven. In mijn ogen is het dan wel goed als je er geen oordeel over jezelf of anderen meer aan verbindt; het dus letterlijk in het verleden laat. Zeker: onze ervaringen maakten ons tot wie we nu zijn. Er is niets mis mee met wie we (nu) zijn. Maar…vaak zijn onze ervaringen gebaseerd op misverstanden (overtuigingen die niet kloppen met de werkelijkheid maar een interpretatie ervan) Als je heel goed kijkt, zijn veel mensen wie ze denken dat ze moeten zijn en ze spelen een rol. Ongemerkt doen we dat denk ik allemaal wel. We hebben de pure levenslust en spontaniteit waarmee we in dit leven zijn gekomen veelal ingeruild voor de schijnbare veiligheid van een “aangepast leven”.
We zijn door onze overtuigingen geprogrammeerd. Voel je je daarbij 100% happy dan is dan is dat prima. Maar alles dat maakt dat je je (blijvend) ongelukkig voelt of onvolmaakt is niet werkelijk van jou!
Iets een plekje geven betekent vaak dat je het NIET loslaat. Voor mij betekent loslaten, dat je de gebeurtenissen en je (emotoinele) relatie daarmee accepteert zoals ze zijn en daardoor geen behoefte meer hbt om terug te kijken. Heel vaak gaat het er daarbij niet meer om, dat je een gebeurtenis “loslaat” maar veeleer, dat je een onderliggende emotie of trauma onderkent en loslaat, zodat je weer onbevangen kunt leven.
Ik zou mijn verleden niet willen ontkennen – ook al weet ik dat mijn herinneringen eraan sterk gekleurd zijn – maar ik voel me pas echt vrij om te leven als ik tegelijkertijd volledig in het NU kan leven.
Ben het helemaal met je eens, dat je pas los kunt laten als je zover bent. Maar, wanneer dat is, kan iemand in hoge mate zelf beïnvloeden. Daarbij kàn een coachend persoon helpen.
Heldere aanvullingen Denis, dank je wel!
Hoi Saskia,
We denken meestal in termen van een automatische reactie: gebeurtenis -> gevoel.
Maar eigenlijk kiezen we ons gevoel op grond van onze overtuigingen: gebeurtenis -> overtuiging -> gevoel.
In de vergelijking met de ballon laat je al zien wat je verwachting is van iemand loslaten: net als de ballon zal de persoon voorgoed uit je gezichtsveld verdwijnen. Je verwacht verlies (overtuiging 1) en je hebt geleerd dat daar verdriet bij hoort (overtuiging 2). etc.
Er zijn verschillende methoden die je kunt toepassen om gemakkelijker te leren loslaten.
Er zijn coaches die je daarbij kunnnen helpen (zoals ‘m’ hierboven), cursussen, boeken. Je kunt op internet zoeken, bijvoorbeeld naar de Option methode of de Sedona methode.
Succes!! Ali
Dank je wel Ali!