Laatst zat ik met iemand heerlijk te praten over reizen over de wereld. En dat gesprek ging niet zozeer over het reizen zelf, maar meer over het waarom ervan. Veel mensen willen dingen zien, cultuur snuiven, spannende zaken ondernemen en achteraf kunnen vertellen wat ze hebben gedaan. Op dat moment gaf ik aan dat ik het mooi vind dat ik mensen mag leren kennen. En dat zette ons aan het denken!
Het is toch juist heel normaal om mensen te leren kennen. Net zoals dat bijna alles in het leven “normaal” is. En toch zie ik dat anders. Voor mij is het meer dat je iemand mag leren kennen. Soms is dat een seconde en weer anderen gaan een heel stuk langer mee in je leven. Maar feit blijft dat het een kado is om anderen te leren kennen. Wat houdt ze bezig, waarom doen ze dingen, welke indrukken hebben ze of geven ze juist mee? Iedereen die je tegenkomt laat een indruk bij je achter of jij bij hen. Hoe klein of hoe groot dan ook. En daarmee krijg je de kans om dingen op een andere manier te zien of te gaan doen. En dit geldt ook voor de mensen die je hebt mogen leren kennen, maar waarbij de wegen zich scheiden. Ook dat kan je dingen doen inzien.
Zelf kan ik juist dat stuk van iemand mogen leren kennen gaan zien als iets wat normaal is. Ik geniet er namelijk van en wil graag van anderen leren. En omdat te doen lijkt het mij heerlijk om een grote reis te maken en daarbij andere mensen van andere culturen in hun eigen omgeving leren kennen. Maar moet ik daarvoor de stad uit, of zelfs het land uit? Eigenlijk niet. Het is wel leuk, maar het hoeft niet! Kijk eens om je heen…Die man uit de trein, of die dame die heerlijk een kopje koffie drinkt tijdens het lezen van een boek, of begroet die wildvreemde die je elke dag op straat tegenkomt. Probeer het eens! Laat je verrassen door het onbekende. Welke mooie mensen geven je welke mooie kennis, ervaring of verhalen mee!
Ik ben heel benieuwd naar jouw verhalen over het Mogen leren kennen van mensen!