Sorry dat ik te laat ben. Ik was gisteren zo druk, sorry dat ik niet meer gebeld heb. Oeps helemaal vergeten, sorry! Sorry dat ik je bedonderd heb. Het spijt ons te zeggen dat we niet met u verder gaan in deze sollicitatie. Sorry, maar het is beter om niet meer samen verder te gaan. Oh heb ik dat echt gezegd? sorry had ik niet zo bedoeld. Ja je hebt gelijk, ik ben mijn afspraken niet nagekomen, sorry. Ow echt waar, had ik iets anders mee moeten nemen, sorry niet over nagedacht. Sorry, maar ik wil op deze manier niet verder met je gaan.
Sorry zal voor niemand een onbekend begrip zijn. We gebruiken het allemaal! Wat mij dan opvalt is hoe makkelijk men het woord gebruikt. Soms hoor je het wel een paar keer in één zin terugkomen. En dan denk ik wel eens…meen je nou echt wat je zegt? Besef je wel hoe vaak je het zegt! Als je samen hebt afgesproken en je komt te laat (en dat kan gebeuren) dan heb je toch zelf een keuze gemaakt waardoor je te laat bent. Waarom zeg je dan sorry? Op het moment van vertrek weet je vaak al dat je te laat bent. Of wat als je nou te laat bent doordat je in de file hebt gestaan…waarom ben jij dan degene die sorry gaat zeggen?
Kijk op het moment dat je iemand bedonderd (expres of niet) en je vindt dat het effect van je actie niet bepaald is wat je had gedacht en je zegt dan sorry… dan spreek je uit dat je ergens spijt van hebt. En ook vind ik dat je dat moet doen omdat het je ook echt spijt! Niet om die ander een plezier te doen of om de goede vrede te bewaren, want weet je, mensen merken het toch wel als het je geen bal interesseert. Iedereen neemt wel eens een beslissing die minder fijne gevolgen heeft, maar jij bent wel degene die de beslissing neemt! Dus waarom jezelf dan verontschuldigen voor iets waar je eigenlijk achter staat. Tenzij dat natuurlijk niet het geval is!
We gebruiken sorry zo ontzettend veel dat de waarde van sorry niet meer is wat die behoort te zijn! Want meen je het echt? Spijt je iets ook echt? Ik weet het niet meer. En doordat het zo vaak gebruikt wordt heeft het geen waarde meer!
Okay dan heb je iets stoms gedaan (misschien wel iemand tot op het bot pijn gedaan) en besef je dat er ook een oprecht excuus aangeboden mag worden. Dus wat doe je, het gesprek aangaan en oprecht sorry zeggen. Vervolgens verwachten we dat een stukje sorry zeggen voldoende is om gelijk op dezelfde voet verder te gaan. Maar is dat wel zo? Is een “eenvoudig” sorry genoeg?
Ik vraag me oprecht af welke waarde sorry zeggen vandaag de dag nog heeft! Wat vind jij?
Reageer en Inspireer
Ik ben van mening dat het wel degelijk waarde heeft, maar de excuses worden vaak verkeerd gereflecteerd. Voorbeeld: “Sorry dat ik te laat ben.”. Ik ben het met je eens dat je daarvoor geen excuus moet aanbieden als je er zelf echt niks kunt aan doen (dus ik hoef de excuses niet naar mezelf te reflecteren), maar het kan me wel spijten als mijn te laat komen gevolgen heeft voor de planning van de persoon/personen met wie ik een tijdstip had afgesproken (de excuses dus reflecteren naar de ander).
Ivo, wat een mooie kijk op deze blog. Ondanks dat je niets aan het te laten komen kan doen, kan het je wel spijten dat het effect heeft op de planning van de ander.
Ik denk dat excuses zeker kunnen helpen maar is het woordje ‘sorry’ iets te gemakkelijk en te weinig. Meen het als je excuses maakt en laat de ander weten dat je ziet wat jouw handelen voor effect heeft gehad. Verwacht ook niet dat de ander direct iets met je excuses kan en neem dit zeker niet als uitgangspunt.
Hoi Ada,
dank je wel voor je reactie! Sorry wordt inderdaad (naar mijn mening) erg makkelijk gebruikt. En een ander verwacht heel vaak dat dat voldoende is. Fijn dat je het zo helder verwoord!
Steeds vaker merk ik dat het woordje “”sorry”” als een stopwoord wordt gebruikt. Als beleefdheidsfrase heeft het woord natuurljk geen enkele waarde. Ergo, het werkt averechts. Gebruik dit type woorden allleen als ze gemeend zijn.
Hoi Theo,
Sorry als stopwoord. Mooie kijk!
Ik ben wel nieuwsgierig naar wat je bedoeld met dit type woorden? Welke woorden vallen er nog meer onder volgens jou?
Ik probeer al een jaar de moed te vinden om ‘sorry’ te zeggen. Oprecht ‘sorry’ maar ik krijg het niet gezegd. Ik durf niet. Ik ben bang voor de reactie van de ander.
En ondanks het feit dat ze terug met me praat en lijkt alsof zij het vergeten is. Ik niet. Dus ik wil ‘sorry’ zeggen omdat het mij bezig houdt, het op mijn lever ligt en ik gewoon in het verleden enorm onvolwassen en stom ben geweest.
Maar misschien moet ik het niet doen…
Wat denk jij? Je moet me niet sparen… 😉
Hoi Ine,
wat een lastige situatie. Het lijkt alsof er niets meer de hand is en toch houdt het jou nog bezig, al bijna een jaar! Zelf denk ik dat jij al weet wat je wilt doen. Wat ik denk t doet er helemaal niet toe. Als ik zeg niet doen, dan zitten er risico’s aan vast, maar dat geldt ook als ik zeg dat je het wel moet doen.
Zo te lezen ben je er bewust en onbewust mee bezig, dus dan denk ik dat het alleen maar goed is zaken uit te spreken. Of sorry dan nog van pas komt….Ik ben benieuwd! Succes!!!!